Kına (Lawsonia inermis) 2 metreye kadar boylanabilen, beyazdan açık kırmızı renklere kadar çiçekler açan bir bitkidir.
Tarihçe
Kınanın ana vatanı Kuzey ve Doğu Afrika, Madagaskar, Hindistan ve Endonezya’nın Sunda adalarıdır. Kına doğal olarak yetişmenin yanında kültürü de yapılmıştır. Bu bitkinin yaprakları kurutulur, öğütülür ve toz haline getirilerek pazarlanır. Kına eski çağlardan beri boyarmadde olarak biliniyor. İnsanlar el, yüz, saç, tırnak gibi vücutlarının çeşitli kısımlarını kına ile boyamışlardır ve halen de aynı şekilde boyaması devam edilmektedir İpek, pamuk ve yün gibi farklı elyaf türlerini boyamada da kullanılmıştır. Mısırda MÖ 3200 yıllarında kına indigo ile birlikte saçı siyah renge boyamak için de kullanılmıştır. Fas’ta bazı kabilelerin dini törenlerinde giydikleri şallar kına ile boyanmıştır. 16. ve 17. yüzyıla ait bazı turuncu duvar resimlerinde kına pigment olarak kullanılmıştır. Kına 2. yüzyıl Şam’da yünlü kumaşlar ve dokumalarda kullanılmıştır.
1. yüzyılda Akdeniz ülkelerinde ve 11. yüzyılda da Endülüs’te insanlar vücutlarının çeşitli kısımlarını boyamak için kullanmışlardır.
Boyama işlemi
Bitkinin kurutularak öğütülmüş yaprakları ile direk boyama yöntemiyle yapılır.